hortiatis570.gr


A+ A A-

Γιώργος Ρηγόπουλος

Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθήνας, που το 2015 διέταξε την καταβολή ποσών από 25.000 έως 350.000 ευρώ ως χρηµατική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στους υπαλλήλους και στους συγγενείς των θυμάτων της εμπρηστικής επίθεσης στη Marfin το 2010. Σύμφωνα με τους Αεροπαγίτες, η τότε απόφαση του Εφετείου επιβαρύνει «υπέρµετρα τον εργοδότη», καθώς «τα ποσά που επιδικάσθηκαν κρίνονται συναισθηµατικώς διογκωµένα». Η υπόθεση θα παραπεμφθεί και πάλι στο Εφετείο.
 


Σύμφωνα με πληροφορίες του «Έθνους», ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθήνας για την αποζημίωση υπαλλήλων και συγγενών των θυμάτων που είχαν καεί σε υποκατάστημα της τράπεζας Marfin, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας το 2010.
 
Συγκεκριμένα, το Εφετείο το 2015 διέταξε την καταβολή ποσών από 25.000 έως 350.000 ευρώ ως χρηµατική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στους υπαλλήλους και στους συγγενείς των θυμάτων. Το Εφετείο είχε αποφασίσει την επιβολή χρηματικής αποζημίωσης για την αποκατάσταση της βλάβης που υπέστησαν τα θύµατα «από το κίνδυνο ζωής που διέτρεξαν, από την παρεπόµενη σωµατική τους ταλαιπωρία, τα απότοκα προβλήµατα υγείας και όλη την ψυχική πίεση µε την οποία επιβαρύνθηκαν από την κρίσιµη µέρα και εφεξής».
 
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, κατά τον Αρειο Πάγο, το Εφετείο µε την κρίση του αυτή «υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας κατά τον προσδιορισµό του ποσού, το οποίο είναι εύλογο στη συγκεκριµένη περίπτωση ως χρηµατική ικανοποίηση, τόσο για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης ενός εκάστου εκ των εναγόντων µελών της οικογένειας της θανούσας σε εργατικό ατύχηµα, Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, όσο και για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης ενός εκάστου των λοιπών εναγόντων».
 
Σύμφωνα με τους Αεροπαγίτες, οι τραγικές και απρόβλεπτες συνθήκες θανάτου και τραυµατισµού «δεν κρίνονται περισσότερο έντονες σε σχέση µε εκείνες υπό τις οποίες επέρχεται ο θάνατος ή ο τραυµατισµός άλλων προσώπων σε ατυχήµατα που συµβαίνουν στην καθηµερινή πραγµατικότητα, µε τρόπο εξίσου αιφνίδιο και αποτρόπαιο».
 
«Δεν δικαιολογείται η εκτίναξη του ποσού»
 
Αν και στο σκεπτικό των δικαστών γίνεται λόγος για παράλογη τροµοκρατική ενέργεια χωρίς καµία αφορµή, αυτό δεν δικαιολογεί την εκτίναξη του ποσού της αποζηµίωσης σε βάρος του εργοδότη και των στελεχών της τράπεζας και όχι των ανθρώπων που ευθύνονται για το συµβάν, δηλαδή οι αυτουργοί της επίθεσης.
 
«Προκαλεί αγανάκτηση στον µέσο κοινωνικό άνθρωπο µια “τυφλή” και παράλογη τροµοκρατική ενέργεια που πλήττει σε ώρα εργασίας απλούς εργαζόµενους, οι οποίοι δεν έχουν δώσει ουδεµία αφορµή στους δράστες της ενέργειας (πλην, ενδεχοµένως, του ότι εργάζονταν σε ηµέρα γενικής απεργίας), δεν µπορεί να δικαιολογήσει την εις ύψος εκτίναξη του ποσού της χρηµατικής ικανοποίησης, την οποία καλείται να πληρώσει ο εργοδότης ή οι προστηθέντες και όχι οι άγνωστοι τροµοκράτες. Και τούτο ακόµη περισσότερο στην περίπτωση κατά την οποία η αµέλεια, που αποδίδεται στον εργοδότη ή στους προστηθέντες από αυτόν, µόνο κατά ένα µικρό µέρος συνδέεται µε το αποτέλεσµα, διότι την υπερακοντίζει ο δόλος της τροµοκρατικής ενέργειας».
 
Το Εφετείο στην απόφαση του είχε λάβει υπόψη του και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβησαν τα γεγονότα, επισηµαίνοντας τότε ότι το κτίριο είχε γίνει στόχος επιθέσεων και στο παρελθόν, γεγονός που ήταν σε γνώση των εργοδοτών και των αρµόδιων διευθυντών, που έπρεπε να λάβουν την απόφαση εκκένωσης του κτιρίου. Είχε γίνει αναφορά και στα συνεχή τηλεφωνήµατα της υποδιευθύντριας του καταστήµατος στον ανώτερό της, από τον οποίο «περίµενε» µια εντολή κλεισίµατος της τράπεζας λόγω της επερχόµενης πορείας, που ήρθε βέβαια πολύ αργά, όταν ήδη οι 3 υπάλληλοι είχαν χάσει τις ζωές τους. Είχε επισημανθεί η ανυπαρξία δύο εξόδων κινδύνου, που επιβάλλει ο νόµος.
 
«Υπέρμετρη επιβάρυνση του εργοδότη»
 
Ωστόσο, οι αρεοπαγίτες στη δική τους απόφαση υπογραµµίζουν ότι η απόφαση του Μονοµελούς Εφετείου επιβαρύνει «υπέρµετρα τον εργοδότη», σχολιάζοντας πως τα θύµατα «πλήττονται από την αυθαιρεσία της τροµοκρατίας µέσα σε ένα κράτος δικαίου», αλλά και πως «τα ποσά που επιδικάσθηκαν στη συγκεκριµένη περίπτωση δεν είναι τα ευλόγως επιδικαζόµενα από τα δικαστήρια σε περιπτώσεις θανατώσεως προσώπου ή ελαφρού τραυµατισµού από αµέλεια, ακόµη και υπό εξαιρετικά οδυνηρές συνθήκες, αλλά κρίνονται συναισθηµατικώς διογκωµένα».
 
Ο Άρειος Πάγος παρέπεμψε την υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση ενώπιον του ιδίου δικαστηρίου, συγκροτούµενου από άλλο δικαστή, εκτός από εκείνον που δίκασε προηγουµένως. Η εκ νέου εκδίκαση της υπόθεσης έχει προσδιοριστεί για συζήτηση σε περίπου 1,5 µήνα, ενώ υπενθυµίζεται ότι τα θύµατα της υπόθεσης έχουν δικαιωθεί και από το ∆ιοικητικό Πρωτοδικείο, που τους αναγνώρισε το δικαίωµα αποζηµίωσης, από το κράτος
Πηγή:

https://www.thepressproject.gr/

Ας θυμηθούμε τον Μαρξ: το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας. Την ταξική κυριαρχία λοιπόν, την κυριαρχία της άρχουσας τάξης, τη ζούμε καθημερινά μέσα από το φάσμα των κυρίαρχων ΜΜΕ.
 
Η ενημέρωση από δημόσιο αγαθό είναι στα χέρια των ισχυρών κι έτσι δεν μαθαίνει η κοινωνία την  αλήθεια.
 
Η κοινωνική ενημέρωση παραμένει ζητούμενο. Αναδείχθηκε στον διετή αγώνα της ελεύθερης αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ και αποδείχτηκε ότι δεν είναι ουτοπία. Την κοινωνική ενημέρωση τη χρειάζεται ακόμη περισσότερο τώρα ο τόπος και πρέπει να τη διεκδικήσουμε και να την απαιτήσουμε και οι εργαζόμενοι και το σύνολο της κοινωνίας.
 

Εργαζόμενοι, που αρνηθήκαμε να αποδεχθούμε τα τετελεσμένα μιας κανονικότητας που έχει βάση το αποτυχημένο μοντέλο του παρελθόντος μιας κρατικής-κυβερνητικής ΕΡΤ, διατηρούμε τις επαφές μας και την κοινή δράση με τα αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας. Στηλιτεύουμε το γεγονός ότι η ΕΡΤ καθοδηγείται από συντηρητικά ιδεολογήματα. Επισημαίνουμε ότι το κάθετα ιεραρχικό μοντέλο επιλέχτηκε για να μπορεί να εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές, που με τη σειρά τους εξυπηρετούν την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη άποψη. Αυτή που θέλει όλα να κινούνται γύρω από την επιχειρηματικότητα και το κράτος της αγοράς.  Έχοντας βιώσει τη μέγιστη σύνδεση που είχε ποτέ η ΕΡΤ με την κοινωνία τα δύο χρόνια του αγώνα και της αυτοδιαχείρισης, δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για μία κοινωνική ΕΡΤ.
 
Στον διετή αγώνα ενάντια στο "μαύρο" υπήρχαν διαφορετικές αντιλήψεις. Η μία αντίληψη ήταν αυτή της υπεράσπισης της εργατικής αυτοδιαχείρισης για μια κοινωνική ΕΡΤ και η άλλη αντίληψη ήταν αυτή της ανάθεσης με πρόδηλη την αδυναμία να δώσει κοινωνικά χαρακτηριστικά σε έναν εργατικό αγώνα, που δεν ήταν όμως μόνο εργατικός.
 
Το πρόταγμα που θα μπορούσε να ενώσει τα κινήματα, να τα κάνει πιο δυνατά ώστε να μην αφήσουν να τα ποδηγετήσει κανενός ο τυχοδιωκτισμός, είναι το αντικαπιταλιστικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίζεται ως κυβέρνηση τον καπιταλισμό, είναι ο διαχειριστής των υποθέσεων της κυρίαρχης τάξης και θέτει και την ΕΡΤ στην υπηρεσία των συμφερόντων της.  Η ΕΡΤ όμως ανήκει στην κοινωνία, πηγή της αυτονομίας μας στην ΕΡΤ θα έπρεπε να είναι το ανταποδοτικό τέλος, τα χρήματα που διαθέτει η κοινωνία για να ακούγεται η δική της φωνή και όχι της ολιγαρχίας, των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών.
 
Όπως δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη, έτσι δεν υπάρχει αντικειμενική δημοσιογραφία. Η αντικειμενικότητα είναι αστική πρόφαση και ιδεολόγημα των ισχυρών. Όταν μιλάνε για αντικειμενικότητα εννοούν τις υποτιθέμενες ίσες αποστάσεις από τον θύτη και το θύμα. Εμείς τι εννοούμε όταν μιλάμε για κοινωνική ενημέρωση; Εννοούμε ότι θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και όχι αντικειμενικοί. Να δίνουμε το βήμα στον αδύναμο και στην κοινωνία.
 
Κλείνοντας προσθέτω από ανάρτηση μου τα παρακάτω που έχουν να κάνουν με τα τελευταία γεγονότα:
 
Το "για αυτή την ΕΡΤ αγωνιστήκαμε;" είναι άδικο γιατί:
 
α. ακυρώνει έναν αγώνα που για κάποιους από εμάς δεν τελείωσε ποτέ και δηλώνει ανάθεση για την έκβαση ενός αγώνα. Αυτοί που έκαναν ανάθεση ας αναλάβουν την πολιτική ευθύνη της έκβασης και των συνεπειών, εμείς συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ΕΡΤ της κοινωνίας και όχι της εξουσίας
 
β. η ΕΡΤ στο μεσημεριανό δελτίο είχε απευθείας σύνδεση από τη διαδήλωση των εκπαιδευτικών και δηλώσεις εκπαιδευτικών και είπε πρώτη για τον τραυματισμό της εκπαιδευτικού στο κεφάλι. Η ΕΡΤ χρειάζεται να αναπτύσσει με καλεσμένους αυτά τα θέματα στα δελτία και στις καθημερινές εκπομπές της, αφαιρώντας χρόνο από τα πολιτικά πάνελ. Αυτό κατακτιέται με αγώνες και όχι με αφορισμούς
 
γ. οι ανακοινώσεις των διοικήσεων δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα μας και ούτε μπορούν να τον χαρακτηρίζουν
 
δ. η δημόσια τηλεόραση θα λειτουργήσει ως δημόσια και κοινωνική μόνο μέσα από αγώνες και ανατροπές όπως όλα για τα οποία αγωνιζόμαστε
 
* Ο Στέλιος Νικητόπουλος είναι δημοσιογράφος της ΕΡΤ3
από :  https://o-dromos.blogspot.com

Εργατικά «ατυχήματα» στους ΟΤΑ, του Πέτρου Τσιβίδη

Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία Κύρια

Επειδή η έξαρση των εργατικών ατυχημάτων στους Δήμους (43 νεκροί και 80 βαριά τραυματίες περίπου τα τελευταία 4 χρόνια) μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί, επιβάλλεται μια πιο ουσιαστική διερεύνηση των αιτιών που τα προκαλούν.

 Οι αναφορές που γίνονται κυρίως για την έλλειψη ατομικών μέσων προστασίας ή την εντατικοποίηση, μολονότι έχουν και αυτά την βαρύτητά τους, μάλλον δεν μπορούν να απαντήσουν συνολικά και επί της ουσίας.

 Η λειτουργία των ΟΤΑ εντός των μνημονιακών πλαισίων, με ό,τι αυτό σημαίνει για την οικονομική και διοικητική τους αυτοτέλεια, είναι δεδομένη και συμβάλλει ουσιαστικά στην αποδιοργάνωση των υπηρεσιών.

 Από εκεί και πέρα η διερεύνηση των αιτιών της έξαρσης των ατυχημάτων είναι ένα αρκετά πολύπλοκο ζήτημα που συνδέεται τόσο με εξωγενείς παράγοντες, όσο και με ενδογενείς –  της λειτουργίας των δομών των ΟΤΑ και των ανθρώπων τους, που μια προσπάθεια καταγραφής, αρκετά πρόχειρη, γίνεται παρακάτω στην προσπάθεια να ανοίξει μια πιο ουσιαστική συζήτηση για το θέμα.

  1. ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

α) Η οργάνωση της εργασίας στην καθαριότητα είναι εν πολλοίς πρόχειρη και στην ουσία εμπειρική. Ο σχεδιασμός, μεσοπρόθεσμος και μακροπρόθεσμος, απουσιάζει. Το μοναδικά κριτήρια αποκομιδής είναι «να μαζευτούν γρήγορα τα σκουπίδια για να μη φαίνονται» ή «ο δημότης πρέπει να βλέπει το απορριμματοφόρο να περνάει κάθε μέρα μπροστά από το σπίτι του». Οι επιστάτες, κατά κανόνα, σε συνεργασία με τους Αντιδημάρχους οργανώνουν την αποκομιδή.

β) Σχεδόν κανένας Δήμος δεν ασχολείται με την καθημερινή καταγραφή και ανάλυση των φορτίων των περιοχών αποκομιδής, τον επανασχεδιασμό και την συχνότητα των δρομολογίων, την τοποθέτηση των κάδων στα καταλληλότερα σημεία, την κατάλληλη σύνθεση των πληρωμάτων των απορριμματοφόρων. Οι έλεγχοι για υπέρβαρα οχήματα πολλές φορές δεν γίνονται.  Έλλειψη υπάρχει και στους  κανονισμούς καθαριότητας, την ενημέρωση των πολιτών, την εξασφάλιση συνεργασίας δημότη και υπηρεσίας.

γ) Μηδενική είναι η εφαρμογή των Τοπικών Σχεδίων Διαχείρισης, (έγιναν όπως έγιναν και έμειναν στα συρτάρια), για την εφαρμογή του Εθνικού Σχεδιασμού, της εναλλακτικής διαχείρισης και της δραστικής μείωσης αποβλήτων που πηγαίνουν για θάψιμο.

δ) Απουσιάζουν οι σταθμοί μεταφόρτωσης, με αποτέλεσμα τα απορριμματοφόρα να διανύουν δεκάδες χλμ για τις χωματερές με αυξημένο  κίνδυνο τροχαίου.

ε) Τα κριτήρια προμήθειας του είδους των νέων απορριμματοφόρων (εξαιτίας έλλειψης μακροπρόθεσμου σχεδιασμού και αναχρονιστικού – γραφειοκρατικού κανονισμού προμηθειών) είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ακατάλληλα για να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές ανάγκες. Επίσης η ύπαρξη πολλών διαφορετικών τύπων κατασκευαστών στα οχήματα και στις υπερκατασκευές κάνει πιο πολύπλοκη και δυσχεραίνει την συντήρηση τους.

στ) Πολλές φορές δεν τηρούνται τα χρονοδιαγραμματα τακτικής συντήρησης, αλλά και δεν γίνονται προληπτικές συντηρήσεις – επισκευές σε παλιότερα οχήματα. Υπάρχει αποψίλωση των συνεργείων από προσωπικό και  υποβάθμιση υποδομών, ενώ διευρύνεται η  ανάθεση επισκευών – συντηρήσεων σε εξωτερικά συνεργεία. Εδώ  σημαντικό ρόλο παίζει η ποιότητα και καταλληλότητα των ανταλλακτικών αλλά και ο έλεγχος για την καλή ολοκλήρωση της συντήρησης ή επισκευής.

ζ) Τα ακατάλληλα ωράρια αποκομιδής, π.χ. πάρα πολύ νωρίς το πρωί.

  1. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ – ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

α) Το γερασμένο ηλικιακά προσωπικό μονίμων υπαλλήλων, μεγάλο μέρος του οποίου πάσχει από χρόνιες παθήσεις.

β) Η αντιμετώπιση των αναγκών με έκτακτο προσωπικό, άσχημα αμειβόμενο, που δουλεύει με ανασφάλεια και το οποίο εναλλάσσεται διαρκώς.

γ) Η απουσία εκπαίδευσης και χρόνου προσαρμογής του νέου προσωπικού.

δ) Το έκτακτο προσωπικό είναι πιο ευάλωτο σε πιέσεις από την πλευρά επιστατών – διοίκησης να εκτελέσει πολλές φορές, επιπλέον αλλά και άσχετα καθήκοντα προκειμένου να «βγει η δουλειά».

ε) Η ανισοκατανομή εργασιακών καθηκόντων. Σε πολλές περιπτώσεις κάποιοι  εργαζόμενοι «φορτώνονται» με πολύ περισσότερα καθήκοντα από άλλους με αποτέλεσμα την αύξηση της σωματικής κούρασης και του στρες.

στ) Το «δέλεαρ» πολλών διοικήσεων προς τους εργαζόμενους «μαζεύτε τα και σχολάστε» η περίφημη εργολαβία. Ένας εύσχημος τρόπος για να βγαίνει πρόχειρα και γρήγορα η δουλειά, που δυστυχώς έχει γίνει αποδεκτός.

στ) Το άγχος η απουσία αλληλεγγύης, ο ατομισμός που έχει επικρατήσει στους εργαζόμενους σαν αποτέλεσμα των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια.

ζ) Τα ατομικά μέσα προστασίας που σε πολλούς Δήμους αποτελούν είδος πολυτέλειας. Τα τεχνικά μέσα προστασίας την ώρα της δουλειάς (κατάλληλος φωτισμός, φάροι, οριοθετήσεις χώρων, ηχητικά σήματα κλπ). Η ουσιαστική λειτουργία του γιατρού εργασίας, των ιατρικών εξετάσεων κλπ

η) Η οργάνωση του ανθρώπινου δυναμικού έτσι ώστε να μη δημιουργούνται αδικίες ή ομάδες με ιδιαίτερα συμφέροντα και προνόμια εις βάρος άλλων.

  1. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (ΟΕΥ)

 Οι ΟΕΥ θα έπρεπε να εξυπηρετούν σύγχρονες ανάγκες, να προγραμματίζουν και να βάζουν στόχους,να αντιμετωπίζουν τα  προβλήματα λειτουργίας των υπηρεσιών.  Να στελεχώνονται δε αξιοκρατικά και με αδιάβλητα κριτήρια.

α) Σήμερα μεγάλο μέρος των Δήμων δεν έχει ΟΕΥ ή οι ΟΕΥ είναι απαρχαιωμένοι και ανίκανοι να ανταποκριθούν στις σημερινές συνθήκες.

β) Όπου υπάρχουν ΟΕΥ έχουν γίνει κατά βάση με γνώμονα την εξυπηρέτηση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων (εξυπηρετήσεων, διορισμών ημετέρων,  κλπ)

γ) Οι διορισμοί προϊσταμένων, επιστατών κλπ γίνονται τις περισσότερες φορές με αποφάσεις  Δημάρχων και όχι με αποφάσεις υπηρεσιακών συμβουλίων με βάση τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Η έλλειψη επιστημονικού προσωπικού στις υπηρεσίες καθαριότητας είναι κανόνας.

  1. ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ

Ο χώρος των ΟΤΑ είναι χώρος με μεγάλη συνδικαλιστική πυκνότητα και με λειτουργία επιτροπών υγιεινής και ασφάλειας σε πολλούς Δήμους, γεγονός όμως που δεν φαίνεται ικανό από μόνο του να αποτρέψει τα εργατικά ατυχήματα τα οποία έχουν εξελιχθεί σε καθημερινή μάστιγα.

 Επειδή στις συνθήκες δημιουργίας ατυχήματος συμβάλλουν πάντοτε πάνω από ένας παράγοντας και επειδή μέχρι τώρα καμιά ουσιαστική διερεύνηση δεν φαίνεται να έχει γίνει για την εξακρίβωση των αιτιών, θα έπαιζε σημαντικό ρόλο η δημιουργία ανεξάρτητης και αδιάβλητης επιτροπής για να ερευνήσει σε βάθος τα ατυχήματα της τελευταίας τετραετίας.

 Αντίστοιχα πρέπει να διερευνώνται ουσιαστικά οι συνθήκες κάθε νέου ατυχήματος.

  1. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

 Θα μπορούσε να ειπωθεί και χωρίς δόση υπερβολής, ότι οι δομές της καθαριότητας στους ΟΤΑ (αντίστοιχα και σε άλλες υπηρεσίες) είναι υπό κατάρρευση.

 Πολλοί Δήμαρχοι καταφεύγουν στη λύση της ιδιωτικοποίησης η οποία φυσικά δεν λύνει το πρόβλημα των ατυχημάτων, απλά μεταφέρει την ευθύνη αλλού.

 Εν πολλοίς βέβαια, ιδιωτικοοικονομικός είναι ο σημερινός τρόπος λειτουργίας, ενώ χάνεται ο όποιος δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών.

 Και εδώ ίσως στον σημερινό τρόπο λειτουργίας να υπάρχει μια πρώτη απάντηση για τις αιτίες. Γιατί ο σημερινός τρόπος λειτουργίας έχει καταντήσει να συμπεριλαμβάνει τόσο τα κακά του ιδιωτικού τομέα όσο και τα άσχημα του δημόσιου.  Δηλαδή από τη μια, εκμετάλλευση ανθρώπινου δυναμικού, περικοπές, υποβάθμιση κλπ και από την άλλη, έλλειψη σχεδιασμού, αποδιοργάνωση, βόλεμα ημετέρων κλπ. (Το που γέρνει η ζυγαριά παίζει σε κάθε περίπτωση).

*Ο Πέτρος Τσιβίδης είναι εργαζόμενος του Δήμου Καλαμαριάς

από : http://askota.gr

hortiatis570.gr | 2008 - 2012 | Διαχείριση ιστοσελίδας: Κώστας Παράδας, kaparadas@hortiatis570.gr | Γιώργος Ρηγόπουλος, rigopolulos@hortiatis570.gr | Σωτήρης Τοκαλατσίδης, admin@hortiatis570.gr