Κορυφαία φυσιογνωμία της "φιλανθρωπίας". Ο πρώτος μεγάλος (και αξεπέραστος) απατεώνας του χρηματοπιστωτικού βόθρου!!
Η δράση του Ανδρέα Συγγρού στον τραπεζοπιστωτικό κλάδο, ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη με την δημιουργία της εταιρείας "Συγγρός, Κορωνιός και Σία". Την ίδια περίπου χρονική περίοδο (1864 με 1866), ιδρύει την "Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως", μέσω της οποίας δάνειζε με υπέρογκους τόκους, μέχρι και 20%, την Οθωμανική Αυτοκρατορία αλλά και την Αίγυπτο. Με εγγύηση τα δάνεια αυτά, η Τράπεζά του, δανειζόταν με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο, από τα ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα. Ενίοτε, στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, αγόραζε και πουλούσε τα Οθωμανικά ομόλογα, αξιοποιώντας την "εσωτερική πληροφόρηση" που είχε από την Υψηλή Πύλη. Στο κόλπο συμμετείχαν και άλλοι "ευεργέτες" της εποχής (Βαλλιάνος, Ζαρίφης, Κορωνιός, Ιωννίδης). Είναι ακριβώς η κερδοσκοπική λειτουργία των σημερινών "αγορών"! Το 1872 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Αγοράζει τεράστιες εκτάσεις στην Αττική αλλά και στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί σχεδιάζει και εκτελεί την πρώτη μεγάλη χρηματιστηριακή απάτη, η οποία έμεινε στην ιστορία ως "Λαυρεωτικά". Με την υποστήριξη της κυβέρνησης Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, αγοράζει τα ορυχεία του Λαυρίου και διαδίδει ψευδώς ότι βρέθηκαν τεράστια κοιτάσματα χρυσού. Με το γνωστό κόλπο της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, εκδίδει εκατομμύρια νέες μετοχές ονομαστικής αξίας 200 δραχμών η κάθε μία. Επειδή δεν υπάρχει Χρηματιστήριο, συγκροτεί μια επιτροπή η οποία εγκαθίσταται στο καφενείο "Η Ωραία Ελλάς" και πουλά ασταμάτητα μετοχές. Ήταν τόσο καλά οργανωμένο το έγκλημα, ώστε η ζήτηση ξεπέρασε και τις προσδοκίες του, με αποτέλεσμα η τιμή της μετοχής να ξεπεράσει τις 300 δραχμές. Έξυπνος, πανούργος και αδίστακτος όπως ήταν, για μην δημιουργήσει υποψίες, τον πρώτο χρόνο πλήρωσε το τοκομερίδιο. Τα ποσά που συγκέντρωσε ήταν τρομακτικά για την εποχή. Ρευστοποιήθηκαν κινητές και ακίνητες περιουσίες, επιχειρήσεις και οικογενειακά κειμήλια, για να γίνουν μετοχές. Στέγνωσε στην κυριολεξία η αγορά της Αθήνας και της Πελοποννήσου από μετρητά. Στον χρόνο επάνω έσκασε η φούσκα, η εταιρεία χρεοκόπησε με γρήγορες διαδικασίες, ο κόσμος έχασε τις οικονομίες και τις περιουσίες του, αλλά ο απατεώνας Συγγρός μάζεψε τόσα μετρητά, όσα δεν είχε ολόκληρο το Ελληνικό κράτος. Οι διαμαρτυρίες και οι λίβελοι που γράφτηκαν δεν τον άγγιξαν. Αντίθετα, το 1881 με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος, ιδρύει την Τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας και με κυβερνητική άδεια, προχωρά στην έκδοση και διάθεση νέου χαρτονομίσματος και ομολογιών για τις "Νέες Χώρες", χωρίς τις παραμικρές εγγυήσεις. Με την προνομιακή θέση που κατείχε, αγόρασε την μισή Θεσσαλία από τους Τούρκους που εγκατέλειψαν την περιοχή. Παράλληλα ασχολείται με την πολιτική, εκλέγεται βουλευτής και με την πρώτη ευκαιρία "ρίχνει" την κυβέρνηση Δεληγιάννη. Παραχωρεί δάνειο 16.000.000 φράγκων(!!!) στο Ελληνικό κράτος με δυσβάστακτο επιτόκιο και επαχθείς όρους. Με πρόθεση να αρπάξει την διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, επί κυβέρνησης Τρικούπη, συμβάλλει στην χρεοκοπία της χώρας. Ο πολιτικός κόσμος αλλά και ο Τύπος ξεσηκώθηκαν εναντίον του, με σαφείς κατηγορίες για κερδοσκοπία σε βάρος της χώρας. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 1894, έγινε επίθεση με δυναμίτιδα στον προαύλιο χώρο του μεγάρου της Εθνικής! Για να μετριάσει τις διαμαρτυρίες και την οργή του κόσμου ( ο ίδιος ομολογούσε πως δεν ήταν "κοινωνικώς συμπαθής"), έκανε κάποιες δωρεές και χρηματοδότησε κοινωφελή έργα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χίο, Σύρο και στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Μετά τον θάνατό του, η σύζυγός του Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου, συνέχισε τις δωρεές μιας και δεν είχε αποκτήσει παιδιά. Ο Τάσος Βουρνάς αναφέρει παρίστανε τον Εθνικό Ευεργέτη για να εξαγοράσει τις αμαρτίες του, ενώ ο Κορδάτος, ο Ροίδης και άλλοι τον αποκαλούν λωποδύτη φιλάνθρωπο. Αυτός ήτανε λοιπόν ο μεγάλος Ευεργέτης Ανδρέας Συγγρός. Ένας απατεώνας που ήξερε καλά το παιχνίδι της χρηματοπιστωτικής αλητείας. Ένας αδίστακτος καπιταλιστής, που έφτασε στο σημείο να ταχθεί με τους Οθωμανούς στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, για να διασφαλίσει τα δάνεια που έδωσε στον Σουλτάνο. Ένας τυχοδιώκτης που έκλεψε και ρήμαξε τον τόπο. Εμείς όμως για τις λίγες δεκάρες που έδωσε τον κατατάξαμε στους Εθνικούς Ευεργέτες!